Πολλές φορές έχουμε την λανθασμένη αντίληψη ότι ένας καλός Χριστιανός είναι απαραίτητα ένας άνθρωπος που όλοι τον ευλαβούνται και τον εκτιμούν. Ένας άνθρωπος μιας υψηλής κοινωνικής θέσης με αξιώματα ίσως, καλή δουλειά, χρήματα, σωστός σε όλα τα τυπικά Χριστιανικά του καθήκοντα, που εκκλησίαζεται και είναι φαινομενικά ευλαβής.
Τι άραγε πιστεύουμε για έναν άνθρωπο που μπορεί να δούμε στον δρόμο με βρώμικη εξωτερική περιβολή; Έναν ταλαίπωρο που μπορεί να έχει πέσει θύμα των παθών του και να έχει καταλήξει άστεγος και ρακένδυτος και ζητά την βοήθειά μας;
Καμιά φορά συναντούμε την αχαριστία των ανθρώπων από τους οποίους περιμέναμε άλλη αντιμετώπιση και μας εκπλήσσουν εκείνοι που τους έχουμε βάλει στο περιθώριο.
Έχει τύχει πολλές φορές να εισπράξω ευγνωμοσύνη και αληθινή ευγένεια από ανθρώπους που δεν περίμενα . Αδελφούς που μπορεί να είναι στην επαιτεία αλλά έχουν καρδιά γενναιόδωρη.
Σύμφωνα με την διήγηση ενός αδελφού, κάποτε ένας δύστυχος άστεγος και πολύ φτωχός άνθρωπος που είχε πέσει θύμα των ουσιών, ζητούσε βοήθεια από τους περαστικούς σε ένα φανάρι για να επιβιώσει.
Ένας Χριστιανός τον βοηθούσε καθημερινά και του έδινε ένα πιάτο φαγητό λέγοντάς του μια παρήγορη κουβέντα γεμάτη αγάπη. Κι άλλοι έκαναν το ίδιο όπως έλεγε κι εκείνος.
Μια μέρα ο άστεγος, καθώς ένιωθε την αγάπη και την συμπόνια αυτών των ανθρώπων, αφού ευχαρίστησε για το φαγητό που του προσέφερε ο Χριστιανός αδελφός, του έδωσε γεμάτος χαρά ένα μήλο που είχε λέγοντάς του:
"Θέλεις το μήλο μου; Εμένα θα μου δώσουν κι άλλα".
Η κίνηση αυτή αν και μικρή είναι συγκλονιστική για εμένα. Πολύ συγκινήθηκα όταν το άκουσα. Ένας άγνωστος και άρρωστος άνθρωπος, ήθελε με τον τρόπο αυτό να δείξει την ευγνωμοσύνη του. Αυτό το λίγο που είχε ήθελε να το μοιραστεί.
Εμείς κάνουμε άραγε το ίδιο; Ενώ έχουμε τα πάντα, σκεφτόμαστε τον συνάνθρωπο; Ευχαριστούμε για αυτά που έχουμε; Δυστυχώς πολλοί από εμάς είμαστε αχάριστοι τόσο ως προς τους συνανθρώπους μας
όσο και ως προς τον Κύριο για όλα τα δώρα που μας προσφέρει. Ποτέ δεν νιώθουμε ευχαριστημένοι και πλήρεις.
Να ξέρετε αδερφοί μου πως πολλοί από εκείνους που εμείς αποστρεφόμαστε επειδή δεν είναι καθώς πρέπει, μια μέρα θα μας ξαφνιάσουν με την καλοσύνη ίσως και την αγιότητα που μπορεί να κρύβουν μέσα τους.
Ας μην είμαστε λοιπόν αγνώμονες και ας πούμε δόξα τω Θεώ!
Καλή Ανάσταση! Ας ευχόμαστε να ζει δίπλα στο Χριστό αυτός ο άνθρωπος είτε στην εδώ ζωή είτε στην αιώνια, διότι πια δεν εμφανίζεται στο φανάρι πουλώντας χαρτομάντηλα.
Χρύσα