Η Πανοπλία του Θεού

"Άνθρωπος που δεν προσεύχεται είναι άοπλος, είναι ανασφάλιστος και είναι εκτεθειμένος σε πολλούς πειρασμούς"
"Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης"

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα προκύπτει βαθιά ανάγκη της αιώνιας ψυχής μας να πλησιάσει τον Δημιουργό της.
Να σταθεί μπροστά του προσευχόμενη όχι θεωρητικά αλλά βιώνοντας την ως ένα πνευματικό γεγονός, ως μια πηγή δυνάμεως.
Χωρίς η σκέψη μας να είναι πάντα προσανατολισμένη στο αποτέλεσμα.
Χωρίς να είναι μία θεωρητική προσέγγιση αλλά σαν να είναι τροφή και αναπνοή που μας θρέφει, μας θωρακίζει, συντηρεί και αγκαλιάζει την ύπαρξη μας ολόκληρη.

Συγχρόνως όμως είναι και μία ευλογημένη πάλη,ένας αγώνας, ένα ξεβόλεμα, ειδικά για τον σύγχρονο άνθρωπο που είναι παγιδευμένος σε τραγικές καταστάσεις και σε απελπισία δίχως όρια.
Ο οποίος, όσο περισσότερο απελπίζεται από τον εαυτό του, τόσο περισσότερο τον ευλογεί ο Θεός.
Όσο περισσότερο κουβαλάει το Θεό μέσα του με την ευχή κάθε στιγμή της ημέρας και της νύχτας, τόσο δυναμώνει,κραταιώνεται, θωρακίζεται απέναντι σε ορατούς και αόρατους τους εχθρούς.

Ας γίνει ο ίδιος προσευχή, ειδικά σήμερα ,τώρα εν τω μέσω του σταδίου της Τεσσαρακοστής για να ενισχυθεί και να υιοθετήσει όπλα ανίκητα εναντίον του κάθε λογής εχθρού.